Drukte op de verloskamers!

Hoi allemaal,

We zijn weer eventjes verder en ik vond het tijd voor een blog. Er gaat geen week voorbij dat het rustig is, zo ook afgelopen weken niet.

Vorige week de nachtdiensten gewerkt, deze beginnen om 18:00 uur tot 8:00 uur. 14 uur dus! Lang zat, maar dat geeft niet als je het maar druk hebt, zo ook deze nachten.

Maandag was ik een vrouw aan het opnemen op de afdeling, dit houdt in; in een kleine ruimte op de gang met een gordijntje ervoor doe je de controles (o.a. bloeddruk, harttonen luisteren, vaginaal toucher). Ik hoor vanuit de verloskamers Kim roepen: ‘Liesss kom je?!’. Er lag een vrouw te persen en het hoofd was al bijna geboren. We konden bij deze vrouw geen harttonen vinden, we hielden er dus rekening mee dat het kindje overleden zou zijn. Na een aantal keer persen kwam het jongetje op de wereld, hij had nog wel wat hulp nodig. Goed dat we samen waren dus. We hebben het kindje 20 beademingen moeten geven. Ondertussen merken we dat collega’s graag willen helpen maar in mijn ogen staan ze meer in de weg, ze weten niet goed wat ze moeten doen. Ik weet ook niet hoe het met dit kindje afgelopen was als Kim en ik er niet waren op dat moment. Om de collega’s iets te leren is heel moeilijk, hun denken dat het op hun manier goed is dus zien geen reden om te verbeteren. Dit is soms best frustrerend.

De volgende opname kwam al weer binnen, een vrouw waar bij de vliezen spontaan waren gebroken. De navelstreng was uitgezakt en lag voor het hoofdje, het hoofdje drukt dus op de navelstreng waardoor het kindje geen bloedtoevoer meer kreeg. We hebben de controles gedaan en konden al snel bevestigen dat dit kindje niet meer leefde. De moeder vertelde dat ze gister het kindje nog had gevoeld, dus het was nog niet lang overleden. Erg sneu.. Ik heb deze bevalling mogen doen. Zoals gebruikelijk heb ik het kindje tussen de benen van de moeder laten liggen, ze keek er nog een keer naar. Deze vrouw liet erg weinig emotie zien, je merkt dan dat het lastig is dat je de taal niet spreekt en Engels sprak deze vrouw ook niet. Het was een mooi jochie, helemaal volmaakt. Ik heb het in een doek gewikkeld en zoals hier van mij verwacht wordt, naast de wasbak gelegd.

Tijdens de nachtdiensten nog wel een uurtje slaap kunnen meepakken, met 3 collega’s in een bed, het kan hier allemaal. Familie klopt op de deur als ze hulp nodig hebben.

Zo werd er om 3 uur op de deur geklopt, Kim was aan de beurt voor de bevalling. We dachten een gewone bevalling te doen, niks geks. Alles stond klaar, en laat maar komen. Er werd een jongetje geboren wat meteen de boel bij elkaar krijste. Kim legt het jongetje op de buik van de moeder en we zien al snel dat er iets niet klopt. Wat is die buik nog groot zeggen we tegen elkaar.. Het eerste wat in ons op kwam: ‘zou er nog een in zitten?’. De harttonen zoeken en jawel hoor, het was een TWEELING! Even omschakelen, maar wel super leuk! Er zat 12 minuten tussen en er kwam nog een gezond mannetje. Een eeneiige tweeling! Onze collega’s waren trots op ons (en wij ook op onszelf :))

Op de afdeling ligt het bommetje vol, op elk bed liggen ze met z’n tweeën. Dan ben je net bevallen, hard gewerkt, en dan mag je met een onbekende vrouw en haar baby in bed gaan liggen. Ook loopt er heel de dag bezoek rond en katten en honden is ook niks geks op de afdeling. Af en toe is het een chaos.

Vorig weekend naar Arusha geweest, dit is een grotere stad op 3 uurtjes rijden met de minibus. De chauffeur reed opzich best netjes, alleen de andere deelnemers op de weg rijden soms echt als gekken. Inhalen op onmogelijke momenten en we zien auto’s met mensen op het dak. Eenmaal aangekomen hebben we een prima hotelletje weten te scoren, voor €6,- per nacht met uitzicht op de busplaats, wat wil je nog meer. We zijn naar snakepark geweest, hier een slang om mijn nek gehad. Even lachen voor de foto en snel dat beest weer van m’n schouders af, 1x nooit meer :) . Arusha is een drukke stad en verder niet zo super veel te doen, je hoort vooral heel de dag ‘mzungu!’.

Afgelopen maandag was ik bezig met een bevalling, tijdens de bevalling kwam een collega binnen rennen. Als een Afrikaan rent dan is er meestal echt iets aan de hand. Ze had een slap kind vast en Kim en ik zijn er meteen opgedoken. De bevalling heb ik maar even gelaten voor wat het is en mijn collega ging deze vrouw verder helpen. Het kindje was er echt slecht aan toe, het was met een keizersnede geboren en we weten niet hoelang ze hebben gewacht totdat er actie ondernomen is. Ik heb het kind moeten reanimeren en Kim gaf de beademingen. Tijdens het reanimeren zagen wij beide dat we eigenlijk al te laat waren. Er was nog wel een hartslag maar dit was waarschijnlijk alleen door de reanimatie en niet doordat het kind zelf een hartslag had. Het moment dat je moet stoppen vond ik wel heel moeilijk. In Nederland zou er in deze situatie sowieso een kinderarts aanwezig zijn. Kinderartsen hebben ze hier niet, alleen algemeen artsen en deze arts was ook nergens te bekennen. Na een kwartier reanimeren en beademen hebben we besloten om te stoppen. Het kindje ging het niet meer redden, en als het er bovenop kwam, wat voor schade zou het opgelopen hebben.

De dominee is nog langs geweest op de verloskamers, een collega had gevraagd of hij wilde bidden omdat er veel kindjes overleden. Al het werk werd stil gelegd en hij ging in het Swahili bidden. Dit kan je je in Nederland toch niet voorstellen.

Gelukkig zijn de meeste kindjes die we zien gezond en hebben meteen een goede start. Deze week 2 baby’s van 4 kg gehad en een kindje met een wijnvlek. Bij de donkere kindjes valt dat minder op, een collega wist niet wat ze zag, ze had dit nog nooit gezien. En hoe leg je wijnvlek in het Engels uit.. ‘ We call it a wijnvlek’ haha.

Gister ben ik erachter gekomen dat het ziekenhuis veel voorraad van spullen heeft, we hebben verschillende ruimtes gezien met voorraden. Toch merk ik dat het op de afdeling vaak op is (bijv. geen handschoenen, geen verdoving om te hechten), ik denk dat dit komt doordat collega’s een beetje lui zijn of ze zien het werk niet liggen. Ik weet het niet precies. Ze hebben een totaal andere manier van denken en materiaal aanvullen daar doen ze niet aan. We proberen ze het uit te leggen dat het handig is als er genoeg spullen zijn voor de nachtdienst, tijdens de nachtdienst kunnen er geen spullen meer gehaald worden. Je kan dit blijven proberen, maar ik denk dat het niks gaat veranderen.

Dit weekend gaan de andere meiden op safari en ben ik een weekend alleen ‘thuis’. Ook wel lekker eigenlijk. Joris komt al over 2 weken en dan heb ik mijn safari tegoed! Ik kijk ernaar uit!
Tot de volgende blog

Groetjes Lisa