De tijd vliegt!
Blijf op de hoogte en volg Lisa
02 Oktober 2016 | Tanzania, Karatu
Hoi allemaal,
De blog is nu iets later vanwege een volle week.
We maken met elkaar elke dag weer veel mee. Er zijn maar weinig dagen dat het rustig is.
Vorige week heb ik met Kim gewerkt en afgelopen week met Joni.
Na het harde werken hadden wij wel een weekendje weg verdiend. We zijn in het weekend van 24 september met een chauffeur naar Lake Natron geweest. Dit is een natuurgebied 4 uur rijden vanaf waar ik verblijf. Onderweg zien we giraffen, zebra’s, struisvogels (ik heb mij verbaast hoe groot deze beesten zijn). Het was al een halve safari. Je hebt continue een panorama uitzicht en je hebt ogen tekort. We rijden door gebieden waar de masaai woont. Je ziet een aantal kilometers lang alleen maar droge vlakten, en dan zie je ineens een jongetje van ongeveer 5 jaar een hele kudde koeien en geiten leiden. Je denkt dan waar gaan ze toch heen, het ziet er uit alsof ze nog heel ver moeten lopen voordat ze bij de bewoonde wereld aankomen. Het is normaal dat hele jonge kinderen al vroeg de verantwoordelijkheid krijgen over de dieren. We kwamen aan in de lodge en je zag al meteen dat het een groot contrast was met de leefomgeving van de Masaai. ’S Middags hebben we watervallen beklommen, het is beter dat mijn moeder hier niet bij was. Tegen de rotsen omhoog klimmen met schoenen aan die geen grip hebben is best een beetje eng af en toe. Maar het was het zeker waard, super mooie watervallen en echt een hele mooie natuur hier.
Terug bij de lodge werden we weer als prinsesjes ontvangen en hebben ’s avonds genoten van een 3 gangen diner (met vis :) ).
De volgende dag begon de dag weer vroeg, om half 7 zaten wij fris en fruitig aan het ontbijt. Er stonden 2 activiteiten op de planning: naar de lake en de Masaasi stam bezoeken en kijken hoe hun leven. De lake was erg mooi, hier leven 3,5 miljoen flamingo’s dus deze genoeg kunnen spotten. Het Masaai bezoek was vooral indrukwekkend. We zijn in een huisje geweest, eerst dacht ik dat het alleen de keuken was. Er stond midden in de ruimte een pan op het vuur, ze koken binnen zodat ze de warmte vast kunnen houden omdat het ’s nachts nog wel eens koud kan zijn. Ook vertelde onze gids (hij was zelf ook van de Masaai) dat een man hier 5 of meer vrouwen mag hebben en als hij weg is en ziet een stok voor de deur staan dan betekent dit dat een andere man het bed deelt met zijn vrouw, de vrouwen mogen niet weigeren. Dit is hier heel normaal. Ze geloven hier dat God bepaalt hoe dingen lopen en om die reden gebruiken ze ook geen voorbehoedsmiddelen. Op deze manier verspreiden ziekten zich natuurlijk ook en is het normaal dat er vrouwen van hun 8e kind gaan bevallen, ook komen er vaak erg jonge meiden (17-18 jaar) bevallen.
Afgelopen week is Kleine Lotte (prematuur waar we afgelopen weken voor hebben gezorgd) naar de kinderafdeling overgeplaatst. Ik ben woensdag ochtend samen met Joni even wezen kijken. We zagen een leeg bedje.. Ons vermoeden werd bevestigd, ze is helaas die nacht overleden.
Afgelopen 2 weken heb ik heel veel leuke bevallingen gedaan. Allemaal gezonde baby’s.. Sommige hadden iets meer hulp nodig, en andere baby’s begonnen direct te huilen.
Zo heb ik samen met Kim een moeder begeleid tijdens de ontsluitingsfase, ze had veel aan ons en sprak een paar woorden Engels wat de communicatie stukken makkelijker maakte. De bevalling verliep soepel en er werd een gezond meisje geboren. Ze vroeg mijn naam en die van Kim. Ze besloot om haar kind Kimlisa te noemen. Heel leuk was dat! De volgende dag was het heel de dag ‘Hello Kimlisa’. Een fotomomentje met deze leuke vrouw mocht niet ontbreken.
Afgelopen week ben ik tante Lisa genoemd. Joni had de bevalling gedaan bij deze vrouw. Maar voordat zij bevallen was hebben we haar door de weeën heen geholpen. Het was goed voor haar om te bewegen. We hebben gospel muziek aangezet en haar heupen gingen vanzelf op en neer. Daar sta je dan als mzungu (=blanke) te dansen naast die losse Afrikaanse heupen. Ze was zo blij met haar dochtertje, dat is ook een emotie die ik hier niet vaak zie. De meeste vrouwen reageren vrij neutraal op de geboorte van hun kindje, ze laten weinig emotie zien.
Ook hebben we afgelopen week tegen een van de artsen verteld dat we het ziekenhuis (speciaal de verloskamers) verschillende dingen willen geven. We hebben genoeg spullen gezien die afwezig zijn of die aan vervanging toe zijn. De vraag is nu een beetje waar kunnen we dat kopen hier in de buurt. We gaan een datum plannen en dan gaan we met de ziekenhuisauto op pad. Wordt vervolgd :)
Deze week heb ik mij verbaasd hoe snel een vrouw kan bevallen en weer op kan staan. Er werd een vrouw om 12:25 uur naar binnen gebracht in een rolstoel. Het hoofd was al bijna geboren. Ik heb bij deze vrouw een knip moeten zetten (eerste keer) en het hoofd werd hierna vrij snel geboren. Het kindje werd om half 1 geboren, direct hierna de placenta en om kwart voor 1 liep ze de deur uit, alsof er niks was gebeurt. Dit ging echt bizar snel!
Donderdag mocht ik een bevalling doen van een jonge meid, de vrouw had flinke persdrang wanneer Joni werd geroepen of zij ook een bevalling wilde doen. Daar stonden we dan, allebei een bevalling te doen met een gordijntje er tussen. Ondertussen roepen we naar elkaar: ‘hoe ver ben jij?’ ‘Het hoofd is bijna geboren’. Echt helpen kunnen we elkaar niet. Om 9:45 uur was het kind van Joni geboren en om 9:48 uur heb ik een prachtig meisje op de wereld geholpen.
Vrijdag hadden we een rustige dag, geen bevallingen. Maar wel mee geweest met een keizersnede. Dit doen ze voor hier best wel professioneel en steriel. Ik heb het kind aan mogen pakken, het was een prematuurtje. Lekker warm aangekleed en in een doek gewikkeld. Aan het eind van de middag was het nog tijd voor een fotoshoot. Het personeel is hier knettergek.. Wanneer er 2 vrouwen met 9 cm hun weeën op aan het vangen zijn, zetten ze een stoel in het midden en om de beurt willen ze op de foto met Joni en mij. We hebben wel veel lol gehad hierom.
Ook heb ik mij gister verbaasd over wat de functie van sommige personeelsleden zijn.. De jongen van de apotheek was in de ochtend de dominee en de avond ervoor heeft hij nog een tweeling op de wereld geholpen. Ook de poetser van de gang zie ik bij een keizersnede in het OK assisteren. Je snapt er niks meer van.
Gisteravond zijn we met het ziekenhuispersoneel gaan stappen, van te voren met elkaar nog wat gegeten bij ons restaurantje ‘Happy days’. Het stappen hier gaat er wel wat anders aan toe dan in Nederland. Dansen kunnen ze hier wel, en dat wilde ze ook maar al te graag met die mzungu’s doen. Was een leuke avond!
Komende week ga ik met Kim de nacht in, ik ben benieuwd wat we weer allemaal gaan zien.
Liefs,
Lisa
De blog is nu iets later vanwege een volle week.
We maken met elkaar elke dag weer veel mee. Er zijn maar weinig dagen dat het rustig is.
Vorige week heb ik met Kim gewerkt en afgelopen week met Joni.
Na het harde werken hadden wij wel een weekendje weg verdiend. We zijn in het weekend van 24 september met een chauffeur naar Lake Natron geweest. Dit is een natuurgebied 4 uur rijden vanaf waar ik verblijf. Onderweg zien we giraffen, zebra’s, struisvogels (ik heb mij verbaast hoe groot deze beesten zijn). Het was al een halve safari. Je hebt continue een panorama uitzicht en je hebt ogen tekort. We rijden door gebieden waar de masaai woont. Je ziet een aantal kilometers lang alleen maar droge vlakten, en dan zie je ineens een jongetje van ongeveer 5 jaar een hele kudde koeien en geiten leiden. Je denkt dan waar gaan ze toch heen, het ziet er uit alsof ze nog heel ver moeten lopen voordat ze bij de bewoonde wereld aankomen. Het is normaal dat hele jonge kinderen al vroeg de verantwoordelijkheid krijgen over de dieren. We kwamen aan in de lodge en je zag al meteen dat het een groot contrast was met de leefomgeving van de Masaai. ’S Middags hebben we watervallen beklommen, het is beter dat mijn moeder hier niet bij was. Tegen de rotsen omhoog klimmen met schoenen aan die geen grip hebben is best een beetje eng af en toe. Maar het was het zeker waard, super mooie watervallen en echt een hele mooie natuur hier.
Terug bij de lodge werden we weer als prinsesjes ontvangen en hebben ’s avonds genoten van een 3 gangen diner (met vis :) ).
De volgende dag begon de dag weer vroeg, om half 7 zaten wij fris en fruitig aan het ontbijt. Er stonden 2 activiteiten op de planning: naar de lake en de Masaasi stam bezoeken en kijken hoe hun leven. De lake was erg mooi, hier leven 3,5 miljoen flamingo’s dus deze genoeg kunnen spotten. Het Masaai bezoek was vooral indrukwekkend. We zijn in een huisje geweest, eerst dacht ik dat het alleen de keuken was. Er stond midden in de ruimte een pan op het vuur, ze koken binnen zodat ze de warmte vast kunnen houden omdat het ’s nachts nog wel eens koud kan zijn. Ook vertelde onze gids (hij was zelf ook van de Masaai) dat een man hier 5 of meer vrouwen mag hebben en als hij weg is en ziet een stok voor de deur staan dan betekent dit dat een andere man het bed deelt met zijn vrouw, de vrouwen mogen niet weigeren. Dit is hier heel normaal. Ze geloven hier dat God bepaalt hoe dingen lopen en om die reden gebruiken ze ook geen voorbehoedsmiddelen. Op deze manier verspreiden ziekten zich natuurlijk ook en is het normaal dat er vrouwen van hun 8e kind gaan bevallen, ook komen er vaak erg jonge meiden (17-18 jaar) bevallen.
Afgelopen week is Kleine Lotte (prematuur waar we afgelopen weken voor hebben gezorgd) naar de kinderafdeling overgeplaatst. Ik ben woensdag ochtend samen met Joni even wezen kijken. We zagen een leeg bedje.. Ons vermoeden werd bevestigd, ze is helaas die nacht overleden.
Afgelopen 2 weken heb ik heel veel leuke bevallingen gedaan. Allemaal gezonde baby’s.. Sommige hadden iets meer hulp nodig, en andere baby’s begonnen direct te huilen.
Zo heb ik samen met Kim een moeder begeleid tijdens de ontsluitingsfase, ze had veel aan ons en sprak een paar woorden Engels wat de communicatie stukken makkelijker maakte. De bevalling verliep soepel en er werd een gezond meisje geboren. Ze vroeg mijn naam en die van Kim. Ze besloot om haar kind Kimlisa te noemen. Heel leuk was dat! De volgende dag was het heel de dag ‘Hello Kimlisa’. Een fotomomentje met deze leuke vrouw mocht niet ontbreken.
Afgelopen week ben ik tante Lisa genoemd. Joni had de bevalling gedaan bij deze vrouw. Maar voordat zij bevallen was hebben we haar door de weeën heen geholpen. Het was goed voor haar om te bewegen. We hebben gospel muziek aangezet en haar heupen gingen vanzelf op en neer. Daar sta je dan als mzungu (=blanke) te dansen naast die losse Afrikaanse heupen. Ze was zo blij met haar dochtertje, dat is ook een emotie die ik hier niet vaak zie. De meeste vrouwen reageren vrij neutraal op de geboorte van hun kindje, ze laten weinig emotie zien.
Ook hebben we afgelopen week tegen een van de artsen verteld dat we het ziekenhuis (speciaal de verloskamers) verschillende dingen willen geven. We hebben genoeg spullen gezien die afwezig zijn of die aan vervanging toe zijn. De vraag is nu een beetje waar kunnen we dat kopen hier in de buurt. We gaan een datum plannen en dan gaan we met de ziekenhuisauto op pad. Wordt vervolgd :)
Deze week heb ik mij verbaasd hoe snel een vrouw kan bevallen en weer op kan staan. Er werd een vrouw om 12:25 uur naar binnen gebracht in een rolstoel. Het hoofd was al bijna geboren. Ik heb bij deze vrouw een knip moeten zetten (eerste keer) en het hoofd werd hierna vrij snel geboren. Het kindje werd om half 1 geboren, direct hierna de placenta en om kwart voor 1 liep ze de deur uit, alsof er niks was gebeurt. Dit ging echt bizar snel!
Donderdag mocht ik een bevalling doen van een jonge meid, de vrouw had flinke persdrang wanneer Joni werd geroepen of zij ook een bevalling wilde doen. Daar stonden we dan, allebei een bevalling te doen met een gordijntje er tussen. Ondertussen roepen we naar elkaar: ‘hoe ver ben jij?’ ‘Het hoofd is bijna geboren’. Echt helpen kunnen we elkaar niet. Om 9:45 uur was het kind van Joni geboren en om 9:48 uur heb ik een prachtig meisje op de wereld geholpen.
Vrijdag hadden we een rustige dag, geen bevallingen. Maar wel mee geweest met een keizersnede. Dit doen ze voor hier best wel professioneel en steriel. Ik heb het kind aan mogen pakken, het was een prematuurtje. Lekker warm aangekleed en in een doek gewikkeld. Aan het eind van de middag was het nog tijd voor een fotoshoot. Het personeel is hier knettergek.. Wanneer er 2 vrouwen met 9 cm hun weeën op aan het vangen zijn, zetten ze een stoel in het midden en om de beurt willen ze op de foto met Joni en mij. We hebben wel veel lol gehad hierom.
Ook heb ik mij gister verbaasd over wat de functie van sommige personeelsleden zijn.. De jongen van de apotheek was in de ochtend de dominee en de avond ervoor heeft hij nog een tweeling op de wereld geholpen. Ook de poetser van de gang zie ik bij een keizersnede in het OK assisteren. Je snapt er niks meer van.
Gisteravond zijn we met het ziekenhuispersoneel gaan stappen, van te voren met elkaar nog wat gegeten bij ons restaurantje ‘Happy days’. Het stappen hier gaat er wel wat anders aan toe dan in Nederland. Dansen kunnen ze hier wel, en dat wilde ze ook maar al te graag met die mzungu’s doen. Was een leuke avond!
Komende week ga ik met Kim de nacht in, ik ben benieuwd wat we weer allemaal gaan zien.
Liefs,
Lisa
-
02 Oktober 2016 - 09:20
Marion Van Wanrooij:
Mooi verslag! Geniet nog van je tijd daar! -
02 Oktober 2016 - 10:52
Joelle :
Haa lies, wat een ervaringen allemaal, wat zonde van die baby die is overleden. Jullie had zo je best gedaan met voeden..
Gaaf dat je die bevallingen gewoon alleen kan doen, wel een hele verantwoordelijkheid lijkt me. Was t niet eng om zoon knip te zetten?
Succes met je nachtdiensten !! XXX johout -
02 Oktober 2016 - 16:14
Vera:
Hoi Lies!
Leuk verslagje weer. Lekker dat jullie jezelf verwend hebben en een weekendje weg zijn geweest. Haha, ik zie het al helemaal voor me hoe mam daar had gestaan, lachuhh.
Minder leuk om te horen is het nieuws over Lotte :( maar goed dat jullie je al die tijd om haar bekommerd hebben. Ben heel erg benieuwd hoe het stappen was, haha maar met jou manier van dansen pas je daar vast goed bij (flashback naar misscamping hahaha) Nee hoor, leuk Lies!
Have Funnie daaro
Kusjes van je zusje xxx -
02 Oktober 2016 - 17:29
Oma:
Hoi Lisa, leuk je verhaal weer te lezen . Het is wel apart hoor wat jullie daar allemaal meemaken. Veel succes verder en we kijken weer uit naar de volgende blog. Gr. Xxx -
03 Oktober 2016 - 12:35
Elly:
Lieve Lisa,
Heerlijk om je verhalen weer te lezen.Je kunt er met passie over vertellen je bent dan ook echt geknipt voor dit vak.
Ook als ik je op de foto ziet staan met zo lief klein hummeltje dan zie ik je vol trots kijken.Fijn om te lezen dat er gelukkig ook veel bevallingen goed gaan.
Belangrijk dat jullie ook je ontspanning hebben door een weekend weg te gaan. Nu was ik blij dat ik dit niet heb gezien hoe jij die rots met loopt. 5 jaar geleden heb je op teenslippers de Bryce Canyon beklommen. Toen had ik het niet meer en ben toen ook afgehaakt. Super leuk/interessant om ook kennis te maken met de bevolking. Hoe zij leven dat is niet in te denken. Wat mag jij dankbaar zijn dat je in Nederland bent geboren.
De tijd gaat snel en over 5 weken komt Joris ik zal zorgen dat er chocola is.
Liefs mama
-
03 Oktober 2016 - 20:38
Lynn:
Lieve Lisa, ik heb wederom genoten van je blog en soms met verbazing het nog even hardop voorgelezen (bijv. van de fotoshoot of de functies die lekker door elkaar heenlopen). Zo bizar!!!
Echt heel gaaf dat jullie dit gewoon meemaken, elke dag weer een avontuur! En in het weekend ook nog allerlei leuke dingen, zo gaaf. Ik ben benieuwd hoe je nachtdiensten gaan deze week. Als het zo doorgaat, mag je ook dan weer een aantal mooie kindjes op de wereld zetten. Zijn je rompertjes en mutsjes nog niet op?
Ook heel leuk om met de ziekenwagen te gaan 'shoppen'. Goed om dingen te kopen voor daar!! Wel jammer van kleine Lotte.. was haar moeder er nog wel (regelmatig)? Gek om te bedenken dat zo'n kindje het in NL misschien gewoon had gehaald.
Heeeeeele dikke knuffel vanuit het zo andere NL, ik zou zo graag even komen kijken!!!
Xxx Lynn -
03 Oktober 2016 - 22:04
Cor En Marlies:
Hoi Lisa,
Wat leuk om te lezen dat er een kindje KimLisa werd genoemd. Ik zeg je, er wordt daar ook nog een Lisa geboren.
Geweldig wat je meemaakt, ziet en ervaart. Jij wordt echt wel een goeie verloskundige.
Maar als ik je op de foto zie met dat babytje dan moet ik zeggen dat ook dat een heel mooi plaatje is. Dat past je wel. Het staat je heel goed.
Wederom weer een mooie en leuke blog. Op naar de volgende. Lieve groetjes van ons.
Cor en Marlies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
