De nachtdiensten
Blijf op de hoogte en volg Lisa
11 September 2016 | Tanzania, Karatu
Hoi allemaal,
Met positieve zin begonnen wij weer aan onze nieuwe week. Ik zou met Kim 3 nachten werken en de andere 2 meiden gingen dagdiensten werken. Maandag begon de nachtdienst om 18:00 uur en zou tot 08:00 uur duren, een lange zit dus. We kwamen binnen en er lag een vrouw op de verloskamers te wachten voor de keizersnede, zij had 10 cm ontsluiting maar geen persdrang. Het kind moest er toch uit.. Eerst even een fotoshoot met de dokter in de OK en naast ons zat er een collega kerstfilmpjes met vliegende paarden te kijken. Ondertussen werd de vrouw geïnstalleerd en kreeg zij een ruggenprik. De dokter begon, maar er was twijfel of er wel genoeg verdoving was gegeven, dus nog eventjes wachten.. Ik heb de keizersnede gefilmd en vind dit wel heel interessant om te zien, het filmpje zal ik jullie besparen. Bij de geboorte van het kind was het opnieuw spannend, ook dit kind had een slechte start: niet meteen goed doorademen, slap kind, blauw tot wit. Na flink wat stimuleren en uitzuigen begon het gelukkig wat meer kleur te krijgen.
Terug op de afdeling zaten we eventjes wat te drinken, een collega riep ons. Er was een vrouw die ging bevallen. Ik zag dat het hoofd al was geboren, maar ik zag ook snel genoeg dat het een dood kindje was. De vrouw was thuis al begonnen met persen, de schoudertjes bleven hangen dus ze is met het hoofd van het kind tussen de benen in de tuktuk (open auto/brommer op 3 wielen) gestapt en naar het ziekenhuis gegaan. Nadat het kindje geboren was zagen we dat het al langer overleden was. Volgens de papieren was de vrouw 11 maanden zwanger, ik heb hier mijn vraagtekens bij. Er werd weinig emotie getoond tijdens en na deze bevalling. Het is wel heftig om te zien, maar doordat er zo weinig emotie rond is valt het ook niet zo zwaar. Het kindje wordt niet meer aan de moeder gegeven maar wordt in een doek gewikkeld, ik moest het nog even wegen en daarna werd het bij de wastafel gelegd. De moeder ging naar de ‘kraamafdeling’, waar dus ook de gezonde baby’s liggen. Als ze wilde kon de moeder het kindje de volgende ochtend nog een keer zien. Verder hebben we deze nacht heel veel gewacht en dan duurt de nacht best wel lang..
Dinsdag gingen we weer vol goede moed de nachtdienst in, helaas hebben we nu echt 14 uur moeten wachten en proberen we wat te slapen op een veel te harde en kleine brancard. We besloten om de derde nacht niet te gaan werken maar donderdag en vrijdag te gaan werken in het health center. Een hele fijne plek om te werken, hele lieve collega’s en ze werken hier net wat professioneler. Het enige nadeel is dat de kans op bevallingen hier kleiner is dan in het ziekenhuis. Toch heb ik vrijdag mijn eerste helemaal zelfstandige bevalling gedaan. Dit ging vrij vlot en binnen een uur was de vrouw van 5 cm ontsluiting naar 10 cm ontsluiting. Met de woorden sakuma (betekent persen) en hema (puffen) begeleidt je de vrouw. Het was haar 4e kind. Bij dit kind waren de eerste minuten ook spannend maar gelukkig toch een gezond kind.
’S Middags hebben we nog een kindje blij gemaakt met kleertjes en een knuffeltje. Dit was wel een sneu verhaal en we wilden toch iets geven. Het was een jongetje van ongeveer 11 maanden tot 1 jaar, de precieze leeftijd weten ze niet. Zijn moeder was alcoholverslaafd en het kindje had een afwijking, dit was ook zichtbaar. Het kindje werd afgestoten in de samenleving en er was 1 oudere vrouw die zich over dit jongetje ontfermde. Het jongetje was zwaar ondervoed en als het opgeknapt was zou het naar het weeshuis gaan.
Naar dit weeshuis zijn we vorige week geweest en we hebben gezien dat de kindjes daar heel goed verzorgd worden, dus misschien is dit wel de beste oplossing voor dit jongetje.
Gister zijn we nog lekker wezen zwemmen in een lodge hier vlakbij. Vorige keer schreef ik in mijn blog: we hopen op warmere dagen.. Die zijn nu gekomen :)
De komende week ga ik samen met Janneke dagdiensten draaien in het ziekenhuis, ik ben benieuwd wat de week ons brengen zal.
Liefs Lisa
Met positieve zin begonnen wij weer aan onze nieuwe week. Ik zou met Kim 3 nachten werken en de andere 2 meiden gingen dagdiensten werken. Maandag begon de nachtdienst om 18:00 uur en zou tot 08:00 uur duren, een lange zit dus. We kwamen binnen en er lag een vrouw op de verloskamers te wachten voor de keizersnede, zij had 10 cm ontsluiting maar geen persdrang. Het kind moest er toch uit.. Eerst even een fotoshoot met de dokter in de OK en naast ons zat er een collega kerstfilmpjes met vliegende paarden te kijken. Ondertussen werd de vrouw geïnstalleerd en kreeg zij een ruggenprik. De dokter begon, maar er was twijfel of er wel genoeg verdoving was gegeven, dus nog eventjes wachten.. Ik heb de keizersnede gefilmd en vind dit wel heel interessant om te zien, het filmpje zal ik jullie besparen. Bij de geboorte van het kind was het opnieuw spannend, ook dit kind had een slechte start: niet meteen goed doorademen, slap kind, blauw tot wit. Na flink wat stimuleren en uitzuigen begon het gelukkig wat meer kleur te krijgen.
Terug op de afdeling zaten we eventjes wat te drinken, een collega riep ons. Er was een vrouw die ging bevallen. Ik zag dat het hoofd al was geboren, maar ik zag ook snel genoeg dat het een dood kindje was. De vrouw was thuis al begonnen met persen, de schoudertjes bleven hangen dus ze is met het hoofd van het kind tussen de benen in de tuktuk (open auto/brommer op 3 wielen) gestapt en naar het ziekenhuis gegaan. Nadat het kindje geboren was zagen we dat het al langer overleden was. Volgens de papieren was de vrouw 11 maanden zwanger, ik heb hier mijn vraagtekens bij. Er werd weinig emotie getoond tijdens en na deze bevalling. Het is wel heftig om te zien, maar doordat er zo weinig emotie rond is valt het ook niet zo zwaar. Het kindje wordt niet meer aan de moeder gegeven maar wordt in een doek gewikkeld, ik moest het nog even wegen en daarna werd het bij de wastafel gelegd. De moeder ging naar de ‘kraamafdeling’, waar dus ook de gezonde baby’s liggen. Als ze wilde kon de moeder het kindje de volgende ochtend nog een keer zien. Verder hebben we deze nacht heel veel gewacht en dan duurt de nacht best wel lang..
Dinsdag gingen we weer vol goede moed de nachtdienst in, helaas hebben we nu echt 14 uur moeten wachten en proberen we wat te slapen op een veel te harde en kleine brancard. We besloten om de derde nacht niet te gaan werken maar donderdag en vrijdag te gaan werken in het health center. Een hele fijne plek om te werken, hele lieve collega’s en ze werken hier net wat professioneler. Het enige nadeel is dat de kans op bevallingen hier kleiner is dan in het ziekenhuis. Toch heb ik vrijdag mijn eerste helemaal zelfstandige bevalling gedaan. Dit ging vrij vlot en binnen een uur was de vrouw van 5 cm ontsluiting naar 10 cm ontsluiting. Met de woorden sakuma (betekent persen) en hema (puffen) begeleidt je de vrouw. Het was haar 4e kind. Bij dit kind waren de eerste minuten ook spannend maar gelukkig toch een gezond kind.
’S Middags hebben we nog een kindje blij gemaakt met kleertjes en een knuffeltje. Dit was wel een sneu verhaal en we wilden toch iets geven. Het was een jongetje van ongeveer 11 maanden tot 1 jaar, de precieze leeftijd weten ze niet. Zijn moeder was alcoholverslaafd en het kindje had een afwijking, dit was ook zichtbaar. Het kindje werd afgestoten in de samenleving en er was 1 oudere vrouw die zich over dit jongetje ontfermde. Het jongetje was zwaar ondervoed en als het opgeknapt was zou het naar het weeshuis gaan.
Naar dit weeshuis zijn we vorige week geweest en we hebben gezien dat de kindjes daar heel goed verzorgd worden, dus misschien is dit wel de beste oplossing voor dit jongetje.
Gister zijn we nog lekker wezen zwemmen in een lodge hier vlakbij. Vorige keer schreef ik in mijn blog: we hopen op warmere dagen.. Die zijn nu gekomen :)
De komende week ga ik samen met Janneke dagdiensten draaien in het ziekenhuis, ik ben benieuwd wat de week ons brengen zal.
Liefs Lisa
-
11 September 2016 - 16:10
Elly:
Lieve Lisa,
Geweldig om je verslag weer te lezen.Je eerste bevalling heb je kei goed gedaan. Je mag trots zijn op je zelf.
De nachtdiensten zijn lang als er te weinig te doen is en op zo brancard slapen is ook geen optie.
Je operatie pakkie staat je goed en hoe bevallen je crocks? Staks wil je niets anders.
Veel succes deze week en ik hoop voor je dat je veel vrouwen mag begeleiden bij de bevalling een betere verloskundige kunnen ze niet krijgen.
Liefs
Mama -
11 September 2016 - 16:38
Oma:
Hoi Lisa, leuk je verslag weer te lezen. Het is af en toe wel heftig, wat een toestanden. Veel succes verder Lisa. Xxx en gr. van opa en oma -
11 September 2016 - 18:52
Marion Van Wanrooij:
Hoi Lisa,
Zo heftig zeg een doodgeboren kindje! Wel fijn dat dan jouw eerste bevalling tot een goed einde hebt kunnen brengen en dat er een gezond kind is geboren.
Ik hoop dat zo nog meer a.s. moeders mag begeleiden tijdens de bevalling. Fijne tijd nog daar en ik kijk uit naar je volgende verslag.
Groetjes Marion -
11 September 2016 - 20:03
Lynn:
Lieve Lisa, ik heb je blog weer met plezier gelezen! Heftig hoor zo'n doodgeboren kindjes. Maar ik snap dat het ook weer anders is in die cultuur, maar je doet een hoop indrukken op zo... Ik wil het filmpje van de keizersnede wel zien als je thuis bent! Ik ben wel benieuwd. En super goed eerste helemaal zelfstandige bevalling! Je leert denk ik wel heel veel daar.
Veel plezier bij de dagdiensten aankomende week, ik ben ook benieuwd wat deze week jullie weer gaat brengen! :)
Liefs, Lynn -
14 September 2016 - 19:21
Cor En Marlies:
Hoi Lisa,
Wat heftig allemaal wat je ziet, doet en meemaakt. Maar je mag terecht trots zijn op jezelf. Je1e kindje zelf gehaald en nog gezond ook. En dat onder die omstandigheden.
Dat pak staat je inderdaad erg goed. Een hele knappe verloskundige ben jij.
Lisa een mooi verslag heb je weer gemaakt. Op naar de volgende.
Groetjes van je fans Cor en Marlies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
