Aankomst
Blijf op de hoogte en volg Lisa
30 Augustus 2016 | Tanzania, Karatu
Hoi allemaal,
Zaterdag de 27e begon onze reis! We hadden met elkaar om half 6 in de vroege ochtend afgesproken bij de bagageband op het vliegveld. Zelfs Vera zat om half 4 in de auto. Joris en mijn ouders gingen mij ook mee uitzwaaien. Bij het vliegveld deden ze nog wat moeilijk met de koffers die te zwaar waren, maar na wat geslijm en na het zeggen: 'met deze koffer gaan we heel veel kindjes redden' mochten ze toch door. Toen kwam toch het moment om afscheid te nemen voor de komende 3 maanden. Na een dikke knuffel en heel wat kusjes zijn we richting de douane gegaan. We hebben er alle 4 vooral heel veel zin in.
Na een lange maar goede reis zijn we zondag nacht geland, we werden zoals afgesproken opgehaald. We reden naar Arusha, dit was anderhalf uur rijden. Het was pikkedonker en je zag hier en daar een zwerfhond en kat. Onderweg kwam er nog iemand aan de auto hangen omdat zijn vrachtwagen ermee ophield. We kwamen bij een simpele b&b aan en we waren blij dat we konden slapen. Zondag zijn we naar Karatu gegaan, dit was 3,5 uur rijden. Onderweg nog een aantal tussen stops gemaakt, pizzaatje gegeten en een fotomomentje bij lake Manyara. De natuur is hier erg mooi maar ook heel droog. Je ziet dat het een tijd niet heeft geregend. Ook zie je veel verbrand afval langs de weg liggen. Onderweg zien we volwassenen en kinderen naar de rivier lopen, hier halen ze water. De chauffeur vertelde dat de meeste mensen 5 km moeten lopen voor water.
Zondag aangekomen in ons huisje hebben we alle spullen opgeruimd. Ik moest wel een beetje wennen aan het huisje, ik had het mij iets luxer voorgesteld. We slapen met z'n tweeën op een kamer, dit is wel gezellig en kletsen we 's avonds nog even na. Een koude douche is 's ochtends best opfrissend en koken op een gasbrandertje voelt alsof je op de camping zit. Maandag hebben we wat groenten en fruit gehaald op de markt hier, het is best wel groot en je kijkt je ogen uit. De huisjes zien er simpel uit en vaak staat er een apart wc hokje voor, dit is gewoon een gat in de grond met een beetje hout en zeil eromheen. Overal zeggen ze jambo tegen je, dit betekent hallo. Het is moeilijk om te beschrijven hoe het precies hier is, hopelijk krijgen jullie een idee d.m.v. de foto's. Het doet me hier erg veel denken aan Malawi, hier zie je wat meer motoren en reageren kindjes iets minder schokkend op een blanke.
Vandaag zouden we eigenlijk een rondleiding krijgen door het ziekenhuis, we werden opgehaald en daarheen gebracht. Het is een kleine 10 minuutjes rijden. We werden bij een mevrouw in haar kantoortje binnen gebracht, we denken dat dit de hoofdzuster was, een grote sprinkhaan vergezelde ons. Na een paar minuutjes kletsen vertelde ze dat ze het vandaag heel druk hadden en dat ze geen tijd voor de rondleiding hadden. Helaas dus, even omschakelen voor ons. Wij zouden eigelijk woensdag met stage beginnen, dit wordt nu donderdag. We passen ons maar aan en maken ons niet te druk, want dat doet niemand hier.
Volgende keer kan ik vast wat meer schrijven over hoe het er in het ziekenhuis aan toe gaat.
Groetjes Lisa
Zaterdag de 27e begon onze reis! We hadden met elkaar om half 6 in de vroege ochtend afgesproken bij de bagageband op het vliegveld. Zelfs Vera zat om half 4 in de auto. Joris en mijn ouders gingen mij ook mee uitzwaaien. Bij het vliegveld deden ze nog wat moeilijk met de koffers die te zwaar waren, maar na wat geslijm en na het zeggen: 'met deze koffer gaan we heel veel kindjes redden' mochten ze toch door. Toen kwam toch het moment om afscheid te nemen voor de komende 3 maanden. Na een dikke knuffel en heel wat kusjes zijn we richting de douane gegaan. We hebben er alle 4 vooral heel veel zin in.
Na een lange maar goede reis zijn we zondag nacht geland, we werden zoals afgesproken opgehaald. We reden naar Arusha, dit was anderhalf uur rijden. Het was pikkedonker en je zag hier en daar een zwerfhond en kat. Onderweg kwam er nog iemand aan de auto hangen omdat zijn vrachtwagen ermee ophield. We kwamen bij een simpele b&b aan en we waren blij dat we konden slapen. Zondag zijn we naar Karatu gegaan, dit was 3,5 uur rijden. Onderweg nog een aantal tussen stops gemaakt, pizzaatje gegeten en een fotomomentje bij lake Manyara. De natuur is hier erg mooi maar ook heel droog. Je ziet dat het een tijd niet heeft geregend. Ook zie je veel verbrand afval langs de weg liggen. Onderweg zien we volwassenen en kinderen naar de rivier lopen, hier halen ze water. De chauffeur vertelde dat de meeste mensen 5 km moeten lopen voor water.
Zondag aangekomen in ons huisje hebben we alle spullen opgeruimd. Ik moest wel een beetje wennen aan het huisje, ik had het mij iets luxer voorgesteld. We slapen met z'n tweeën op een kamer, dit is wel gezellig en kletsen we 's avonds nog even na. Een koude douche is 's ochtends best opfrissend en koken op een gasbrandertje voelt alsof je op de camping zit. Maandag hebben we wat groenten en fruit gehaald op de markt hier, het is best wel groot en je kijkt je ogen uit. De huisjes zien er simpel uit en vaak staat er een apart wc hokje voor, dit is gewoon een gat in de grond met een beetje hout en zeil eromheen. Overal zeggen ze jambo tegen je, dit betekent hallo. Het is moeilijk om te beschrijven hoe het precies hier is, hopelijk krijgen jullie een idee d.m.v. de foto's. Het doet me hier erg veel denken aan Malawi, hier zie je wat meer motoren en reageren kindjes iets minder schokkend op een blanke.
Vandaag zouden we eigenlijk een rondleiding krijgen door het ziekenhuis, we werden opgehaald en daarheen gebracht. Het is een kleine 10 minuutjes rijden. We werden bij een mevrouw in haar kantoortje binnen gebracht, we denken dat dit de hoofdzuster was, een grote sprinkhaan vergezelde ons. Na een paar minuutjes kletsen vertelde ze dat ze het vandaag heel druk hadden en dat ze geen tijd voor de rondleiding hadden. Helaas dus, even omschakelen voor ons. Wij zouden eigelijk woensdag met stage beginnen, dit wordt nu donderdag. We passen ons maar aan en maken ons niet te druk, want dat doet niemand hier.
Volgende keer kan ik vast wat meer schrijven over hoe het er in het ziekenhuis aan toe gaat.
Groetjes Lisa
-
30 Augustus 2016 - 19:02
Jenny Struik:
Voor alle vier, heel veel succes en natuurlijk heel veel plezier. Ik vind jullie kanjers. -
30 Augustus 2016 - 19:06
Elly:
Lieve Lisa,
Het is echt weer even omschakelen maar dat heeft ook wel iets.Je moet het maar nemen zoals het komt. Fijn dat jullie het goed hebben met elkaar. Jullie zijn al druk bezig geweest met de was. (dat is jou hobby). Ik mis je wel nu hang ik de was weer op en moet ik het weer wegstrijken.
Ongelooflijk dat de mensen daar zover moeten lopen voor water.
Leuk de foto's zo krijgen wij een beeld waar je bent. We spreken elkaar weer snel.
Liefs mama
-
30 Augustus 2016 - 19:21
Vera:
Hoi Lies!
Leuk om je eerste echte blog te lezen van de tijd in Tanzániááá ;). Ik vind het best raar om te beseffen dat je nu ergens in Afrika zit, hopelijk mag ik je over een jaartje achterna met mijn buitenlandstage. Dat 'niet te druk maken' zou ik prima aan kunnen wennen, lekker leventje hoor. Aangezien ik nog steeds geen telefoon heb volg ik de berichtjes op de gezinsapp maar half, daarom vind ik het extra leuk om je blog te lezen! Succes alvast donderdag en ik ben benieuwd naar je eerste dagen!
Liefs,
Vera
-
30 Augustus 2016 - 20:35
Marion Van Wanrooij:
Zo wat een leuk verslag Lisa, zo krijgen we een goede imdruk van de aankomst en ontvangst.
Ik hoop dat jullie snel aan de slag kunnen want je staat natuurlijk te popelen om je nuttig te maken. Natuurlijk wel even wennen aan de nieuwe levensstandaard -
30 Augustus 2016 - 21:17
Opa/oma:
Hoi Lisa, fijn dat jullie goed zijn aangekomen. Wat een reis . Leuk dat er ook foto's bij zijn, dan krijgen we een beetje idee hoe het er daaruitziet. We hopen dat je daar een goede tijd hebt en kijken uit naar het volgende blog. Gr. Opa en Oma xxx -
04 September 2016 - 20:33
Marjon Van Wijk:
Hoi Lisa, leuk verslag en het filmpje door het huis was ook heel leuk! -
04 September 2016 - 20:45
Marjon:
Ik kan me voorstellen dat je moet wennen aan de primitievere omstandigheden. Ik hoop dat je inmiddels gewend bent en dat de start van de stage goed verlopen is en je al wat hebt kunnen doen! Heel veel succes en een mooie en leerzame tijd!
Heel veel groetjes, Marjon en Rob -
10 September 2016 - 07:19
Koen:
Hey Lies
Het doet me met momenten denken aan onze Italië vakantie! Ik had bij Tanzania
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
